اٹھ شاہ حسیناں ویکھ لے اسی بدلی بیٹھے بھیس۔۔۔!!
اُٹھ شاہ حُسینا ویکھ لے اسّی بدلی بیٹھے بھیس ساڈی جِند نمانی کُوکدی اسی رُلگئے وِچ پردیس ساڈا ہر دم جی کُرلاوندا، ساڈی نِیر وگاوے اَکّھ اساں جیوندی جاندے مر گئے، ساڈا مادھو ہوئیا وَکھ سانوں سپّ سمے دا ڈنّگدا، سانوں پَل پَل چڑھدا زہر ساڈے اندر بیلے خوف دے، ساڈے جنگل بن گئے شہر اساں شوہ غماں وِچ ڈُبدے، ساڈی رُڑھ گئی ناؤ پتوار ساڈے بولن تے پابندیاں، ساڈے سر لٹکے تلوار اساں نیناں دے کھوہ گیڑ کے کِیتی وتّر دل دی بھوں ایہ بنجر رہ نماننڑی، سانوں سجّن تیری سَونھ اساں اُتوں شانت جاپدے، ساڈے اندر لگی جنگ سانوں چُپ چپیتا ویکھ کے، پئے آکھن لوک ملنگ اساں کُھبے غم دے کھوبڑے، ساڈے لمے ہو گئے کیس پا تانے بانے سوچدے، اساں بُندے ریندے کھیس ہُن چھیتی دوڑیں بُلھیا، ساڈی سولی ٹنگی جان تینوں واسطہ شاہ عنایت دا، نہ توڑیں ساڈا مان ساں پیریں پا لئے کُنگھرو، ساڈی پاوے جِند دھمال ساڈی جان لباں تے اپّڑی، ہُن چھیتی مُکھ وِکھال ساڈے سر تے سورج ہاڑھ دا، ساڈے اندر سِیت سیال بن چھاں ہُن چیتر رُکھ دی، ساڈے اندر بھانبڑ بال اساں مچ مچایا عشق دا، ساڈا لُوسیا اِک اِک لُوں اساں خُود نوں بُھلّے سانولا، اساں ہر دم جپیا توں سا